Maandelijks op de nieuwsblog Kind&Zorg: een column van de Vakgroep Pedagogische Zorg in het Ziekenhuis Nederland over wat zij meemaken in de praktijk.
Elke tien dagen stapt hij binnen aan de hand van zijn vader. Een kleine dappere man. Met een bult aan ervaring en een onzekere toekomst. Maar dat ervaart hij niet zo. Hij groet vriendelijk de inmiddels bekende secretaresse en verpleegkundigen. Hij komt om acht uur en hoopt om half vijf weer te vertrekken. Spelen, slapen, rondfietsen met de infuuspaal met de broodnodige vloeistof in de buurt. Rustig, tevreden en genietend van een uitstapje naar het theater of een bezoekje van de sneltekenaar komt hij de dag door. Maar toch, een behandeling van 8 uur is lang… als je drie bent.
Sinds een maand of twee heeft zijn bezoek aan de dagbehandeling een extra dimensie. Op de dagen dat hij thuis is, gaat de behandeling namelijk gewoon door. Pillen, drankjes alles om hem fit te houden. Vijf keer per dag. Zoals bij zijn leeftijd hoort, verzet hij zich… gezond verzet. Gezond verzet matched niet met een ziekte. Ouders proberen van alles… tevergeefs. We overleggen samen. Belonen kan een oplossing voor de puzzel zijn. Maar hoe doe je dat op afstand, fysiek en qua tijd, bij een peuter? Want tien dagen lang vijf keer medicijnen nemen is veel… als je drie bent.
Zo werd zijn dagelijkse routine onze gezamenlijke missie. Een strippenkaart en voldoende stickers in de tas mee naar huis. Met een opdracht: elke keer je medicijnen nemen is een sticker, een volle kaart is een cadeautje uit de beloningsbox! De eerste keer was voor mij misschien nog wel spannender dan voor hem. Bij ons eerste oogcontact wist ik het…. het is gelukt! Hij straalt, zijn blauwe ogen glinsteren in zijn bleke koppie. Vol trots laat hij de kaart zien…. 50 stickers. Moeilijk kiezen is het niet. Direct valt zijn oog op een autootje dat ik, speciaal voor hem, heb toegevoegd. Gelukkig is een echte ‘cars’ een reuze stimulans….. als je drie bent.
Een aantal jaar geleden schreven een collega en ik, vanuit de pedagogische zorg, een beleidsstuk ‘Bewust Belonen’ om collega’s werkzaam in het ziekenhuis attent te maken op de mogelijkheden van belonen en vooral hoe je daar bewust mee omgaat. Een van de tips: de beloning kan het beste gegeven worden door de persoon die de medische handeling doet. Hij kan niet lezen maar heeft geen tips of beleidsstuk nodig. Hij weet dat alle medicijnen bij het ziekenhuis horen en niet bij zijn zorgzame vader en moeder. Dus de beloning vanuit het ziekenhuis werkt! Hij komt keer op keer naar het ziekenhuis bij ons, neemt zijn medicijnen thuis. Zo doet hij (on)bewust wat het beste voor hem is: doorzetten! Zo pienter, levenslustig en moedig zijn, is bijzonder….. als je drie bent.
Bedankt, kleine dappere man, dat je ons iedere tien dagen de waarde van belonen laat zien.
Aline Kalisvaart
Pedagogische zorg in het Ziekenhuis Nederland
