Uitdaging

Het is zaterdag en aan het begin van mijn dienst komt de verpleegkundige bij me. Ze zit met de handen in het haar. Ze vraagt me in consult bij Pim. Pim is 2 jaar oud en de avond ervoor opgenomen met een urineweginfectie. Hij heeft een sonde gekregen voor voeding en medicatie. Het is van belang dat hij gaat eten en drinken zodat de sonde eruit kan en hij de medicatie oraal kan innemen. Maar dat is nu juist de struggle, dat wil hij niet.

Dit laat hij op de afdeling luidkeels horen. Hij roept heel hard: “Niet eten, niet drinken.” Pim zijn kamer staat vol met fruit, koekjes, chocolade, chips, drinken et cetera. Moeder zit met Pim op bed en biedt hem van alles aan in de hoop dat hij gaat eten. Schreeuwend geeft Pim aan dat hij dit niet wil, ik zie de onmacht van moeder. Ik stel me voor en noem dat ik graag met haar in gesprek wil om te kijken of ik ergens kan ondersteunen. Moeder laat weten hiervoor open te staan. We kiezen samen een geschikt moment om in gesprek te gaan.

Tijdens ons gesprek wordt snel duidelijk dat Pim al anderhalf jaar een slechte eter is. Moeder geeft mij antwoord op vragen zoals; Hoe gaat het thuis? Wat is helpend? Wat hebben ouders al geprobeerd? Tijdens ons gesprek wordt duidelijk dat ouders een deel van de regie zijn verloren ten aanzien van de eetmomenten. Hij mag alles nuttigen wat hij lekker vindt als hij maar iets eet en drinkt. Dit is al anderhalf jaar het geval. Gevolg is dat ouders de hele dag bezig zijn met het aanbieden van eten en drinken. Pim heeft de regie en moeder is zoekende hoe zij een deel in de pedagogische aanpak terug kan krijgen. Iets wat we tijdens deze opname niet kunnen veranderen realiseren we ons. Op de afdeling is alles spannend en anders waardoor patronen en gewoontes moeilijk te doorbreken zijn. Samen kijken we welke interventies moeder kan inzetten om zelf weer grip op de situatie te krijgen. Deze bewustwording, ook bij moeder, zorgt in ieder geval voor mogelijkheden.

Strijd rondom eetmomenten komt veel voor bij jonge kinderen. De manier waarop de maaltijd verloopt kan problemen opleveren ondanks alle goed bedoelde inspanningen van ouders. Tijdens een opname in het ziekenhuis zien we deze vaak versterkt terug, doordat de druk op inname van eten en drinken vergroot wordt. Goed eten en drinken zorgt voor sneller herstel en is vaak voorwaarde om naar huis te mogen.

Structuur en regelmaat zou helpend zijn, het zorgt voor voorspelbaarheid en duidelijkheid voor zowel ouders als Pim. We maken vaste afspraken zodat voor iedereen inzichtelijk is wat er wordt verwacht tijdens de eetmomenten, of hij nu wel of niet eet. We besluiten de gemaakte afspraken uit te werken in een dagprogramma die ouders ook thuis kunnen inzetten want daar zal uiteindelijk de grootste uitdaging liggen.

Gedurende de opname blijkt dat ouders het erg moeilijk vinden om de gemaakte afspraken om te zetten in acties. Tijdens deze opname is het niet haalbaar om de huidige patronen en gewoontes rondom het eetgedrag van Pim te doorbreken. In overleg met de kinderarts en ouders wordt pedagogische ondersteuning thuis ingezet als hij weer volledig is opgeknapt. Voor nu is het belangrijk dat Pim opknapt van de urineweginfectie en naar huis kan.

Hanneke Heinen-Wilens
Vakgroep Medisch Pedagogische Zorg Nederland