Elk mens heeft het nodig om af en toe te horen hoe goed hij is. Zieke kinderen in het bijzonder. Als je als kind ernstig ziek bent en in een ziekenhuis verblijft, dan wordt je wereld heel klein. Een vreemde omgeving en mensen die vaak vervelende behandelingen komen doen, dat is niet fijn. Er moet wel iets erg mis zijn want iedereen om je heen kijkt ernstig en verdrietig. Wie ben je dan als kind, als iedereen het over je ziekzijn heeft en niet meer over jou? En hoe vind je dan het beste in jezelf terug, om om te gaan met dat wat je overkomt? Vrijwilligers van Stichting De Regenboogboom bezoeken deze kinderen en laten ze ervaren dat ze vanbinnen de moed en kracht hebben om iedere uitdaging aan te kunnen. Ze laten deze kinderen weer schitteren.
Willemien Frudiger werkt als vrijwilliger voor stichting De Regenboogboom. Al jaren bezoekt zij kinderen en hun ouders in het LUMC in Leiden en in kinderziekenhuizen in de omgeving.
Een ziek kind is meer dan zijn ziekte
Een kind heeft een ziekte, een kind is niet die ziekte. Het is nog steeds hetzelfde kind, maar door alles wat je overkomt kun je dat zomaar vergeten. In een ziekenhuis gaat het meestal over ziek zijn en over de verzorging. “Ik praat met kinderen en ouders over wat anders, over kracht en positieve dingen. Ik zie geen ziek kind. Er is altijd iets in het kind wat mij raakt waardoor ik een verbinding kan maken.”
Met aandacht, warmte, liedjes en verhalen nemen vrijwilligers van De Regenboogboom de kinderen mee naar een veilige plek in hun fantasie. Op die plek, het Regenboogbos, ervaren de kinderen wie ze zijn zonder hun pijn en verdriet. De kracht die ze daar voelen, nemen ze mee terug en helpt hen om te gaan met hun vaak lastige situatie. Voor een kind is het fijn om gezien te worden wie hij echt is, buiten die ziekte, en te weten hoe goed en sterk hij is. Voor de ouders geeft het rust en steun om hun zieke kind met zelfvertrouwen te zien.
Het is meer dan een moment van plezier en ontspanning. Iedere keer als het nodig is kan het kind dit gevoel weer oproepen. Een kind wat ooit zijn Regenboogbos heeft bezocht, weet altijd de weg ernaar toe terug te vinden. Eén bezoek is vaak al voldoende. Regelmatig horen ze van ouders dat jaren na het bezoek, de kracht van het Regenboogbos nog steeds doorwerkt. Niet alleen bij het kind, ook bij de andere leden van het gezin.
Het beste van jezelf terugvinden
Of je nou vijf, vijftien of vijfentwintig bent, het Regenboogbos werkt voor iedereen. Zo kwamen Willemien en haar collega bij de kamer van een jongen van zestien. Toen ze binnenkwamen zagen ze dat hij behoorlijk ziek in bed lag. Een gebroken kind, boos op de wereld dat dit hem overkwam. Zestien is best een stoere leeftijd en in eerste instantie reageerde de jongen onverschillig. Toch mochten ze binnenkomen. “We legden uit wat we deden en vroegen of hij een fijne plek wist waar hij graag naar toe zou willen.” Die had hij, de vakantie afgelopen zomer met zijn ouders en zijn vriendin. Hij begon te vertellen hoe het daar was, hoe het voelde om in de bergen te lopen. Elk detail kon hij terug halen. Hij zei toen ze weer weggingen ‘het mooie is dat ik hier iets mee kan. Ik kan steeds weer terug naar die plek. Ik kan steeds weer in de bergen lopen.’
Er is een bezoek in het bijzonder dat Willemien altijd zal bijblijven. Ze ontmoetten een vader en zoon. De vader was erg boos. Op het leven, op iedereen en alles. Hij vertelde dat hij alles had opgegeven om voor zijn zwaar gehandicapte zoon te zorgen. “Het gebeurt niet zo vaak dat mensen tegelijk hun verhaal aan ons vertellen. Wij zeiden hoe geweldig dat is dat hij al zo lang voor zijn zoon zorgde. Het volgende moment vergeet ik nooit meer, hij brak en de tranen biggelden over zijn wangen.” In die zeventien jaar had nog nooit iemand tegen hem gezegd dat het goed was, dat het bijzonder was wat hij deed. Die erkenning, was alles wat nodig was. Dat ieder mens het recht heeft te horen dat hij het goed doet, geldt net zo goed voor ouders als voor kinderen.
Elk kind heeft recht op een veilige plek
De unieke werkwijze is ontstaan uit de wens van een vijfjarig meisje, Holly. Zij ontdekte in haar dromen een veilige plek. Eentje waar ze niet ziek en beperkt was, maar waar ze zichzelf kon zijn en alles mogelijk was. Haar laatste wens was dat alle kinderen het recht hebben op hun eigen plek in het Regenboogbos.
In bijna vijfentwintig jaar is de stichting gegroeid en komen de vrijwilligers in meer dan twintig ziekenhuizen en instellingen in Nederland. Daarnaast zien ze een steeds grotere vraag ontstaan naar thuisbezoeken, bezoeken op scholen en blijf-van-mijn-lijf-huizen.
“Wat ik mooi vind is, dat in ieder kind een ongelooflijke kracht zit. Het kind heeft het allemaal. Ik help geen kinderen, ik laat alleen iets zien wat ze al hebben maar waren vergeten. Het is het mooiste van mijn werk, om die kracht even te laten zien aan het kind zelf en aan de ouders.”
Willemien komt regelmatig in het LUMC (Leiden), het Juliana Kinderziekenhuis (Den Haag) en het Sophia Kinderziekenhuis (Rotterdam).
Meer informatie over De Regenboogboom is te lezen op www.regenboogboom.nl.
