Maandelijks op de nieuwsblog Kind & Zorg: een column van de Vakgroep Medisch Pedagogische Zorg in het Ziekenhuis Nederland over wat zij meemaken in de praktijk.
Tranen, trillen, niet meer uit je woorden kunnen komen en meehuilen met je kind. Je kind ligt voor je met veel pijn. De brandwonden bedekken zo’n 20 procent van zijn huid. Je kan hem niet oppakken. De artsen en de verpleegkundige zijn druk met medisch handelen. Je kind weet niet wat hem overkomt, hij is in paniek, heeft pijn en krijst. Zijn vader staat huilend naast hem en houdt zijn handje vast maar krijgt hem niet getroost.
Als ouder wil je je kind beschermen. Als dit niet lukt is het verdriet, de schrik en onmacht groot. In een acute situatie lukt het ouders dan soms niet meer om hun kind te troosten. Als Medisch Pedagogische Zorgverlener kun je ouders helpen om hen weer in hun kracht te zetten zodat zij er voor hun kind kunnen zijn. Wanneer ouders in hun kracht staan zal het kind meer tot rust komen en vertrouwen krijgen in de situatie. Dit vermindert de kans op traumatische ervaringen ten gevolge van medisch handelen.
Ik kom binnen en pak zijn hand en begin liedjes voor hem te zingen. Hij wordt rustiger. De infusen gaan erin en pijnstilling kan gegeven worden. Hij valt langzaam in slaap. Ik blijf zijn hand vasthouden. Vader gaat kleding van thuis halen, moeder blijft bij mij. Ik vraag aan moeder wat er gebeurd is. Ze vertelt het verhaal. Hete thee van het aanrecht heeft hij over zich heengetrokken. Moeder huilt. “Ik had mijn kind moeten beschermen! Ik heb gefaald als moeder.” Het jongetje wordt wakker en begint weer te huilen. Ik vertel moeder wat ze kan doen. “Pak zijn hand maar vast. Is er een liedje dat hij heel erg leuk vindt wat je kan zingen?” Moeder pakt haar telefoon en zoekt een nummer op dat hij leuk vindt. Het is een Marokkaans nummer. Hij wordt gelijk rustig. Ik vraag aan moeder waar het nummer over gaat. Moeder geeft aan dat het over liefde gaat en dat er dingen in het leven zijn die wij niet in handen hebben, maar wat helaas gebeurt. Ik vraag aan moeder: “Geldt dit dan ook niet voor jou?” Moeder droogt haar tranen. “Ja ik heb het niet in handen. Dat heeft God. Zolang er liefde is, komt het allemaal goed.” Moeder zingt mee en haar zoon wordt rustig en valt weer in slaap.
Soms hebben ouders handvatten nodig om een kind te helpen in een traumatische situatie. Op deze manier voelt een ouder zich minder machteloos en heeft een rol in de behandeling van zijn kind. Het kind voelt hierdoor vertrouwen en laat zich geruststellen.
Bij het overplaatsten naar een ander ziekenhuis, pakte moeder mijn hand en liet me niet meer los. “Heel erg bedankt, bedankt, bedankt!”
Sanne Docter
Vakgroep Medisch Pedagogische Zorg Nederland
