Maandelijks op de nieuwsblog Kind & Zorg: een column van de Vakgroep Medisch Pedagogische Zorg Nederland over wat zij meemaken in de praktijk.
Thijs kijkt met grote ogen naar de artsen en verpleegkundigen die de kamer betreden. Ik klop op de deur en blijf in de deuropening staan, ik zeg tegen Thijs; ‘Volgens mij ben jij een koning geworden?’. Hij kijkt mij wat verbaasd aan, zoals alleen Thijs dat kan.
Ik benoem wat ik zie; ‘Iedereen die bij jou binnen wil komen trekt een mooie jurk aan, pas dan mogen ze jouw kamer in komen. Ik maak een dansje met mijn schort, trek de onderkant omhoog en maak een diepe buiging. ‘Hallo koning Thijs, zou ik misschien verder mogen komen?’. Thijs begint te lachen. Hij gaat op zijn bed staan en maakt ook buigingen. Hij pakt met zijn ene hand zogenaamd iets beet en buigt helemaal voorover terwijl hij met zijn andere hand koninklijk rondjes maakt.
Thijs is een jongetje van 4 jaar oud dat voor langere tijd wordt behandeld in een kinderziekenhuis. Door een virus in zijn bloed heeft hij een zo genoemde “contactisolatie”. Thijs mag niet van de kamer en iedereen die de kamer binnen gaat moet een schort en handschoenen aan. Thijs snapt hier niets van, hij herkent door de mondkapjes en schorten de artsen en verpleegkundigen minder goed, hij kan moeilijker onderscheid maken tussen de verschillende disciplines en lijkt daardoor bang te worden van medewerkers die zijn kamer betreden. Om deze stress/angst bij hem weg te nemen en hem weer wat meer te laten ontspannen besluit ik de schorten tot jurken te bestempelen.
Ik zeg tegen Thijs dat ik deze jurk wel zó mooi vind, dat ik er wel in zou kunnen trouwen. ‘Met mij?!’ roept Thijs. ‘Ja, natuurlijk!’ zeg ik. En de volgende dag is het zover, we gaan trouwen. De hele afdeling helpt mee, we maken met papieren ziekenhuistape ringetjes, er wordt een luier om mijn hoofd gebonden en ik bind een hydrofiele doek onder mijn elastiekje waardoor het lijkt alsof ik een sluier heb. Op de balie van de afdeling staan nep bloemen die ik als bruidsboeket in mijn handen houdt. Thijs staat ondertussen op zijn bed te springen met zijn armen in de lucht; ‘Trouwen! Trouwen! Trouwen!’. Een andere collega blaast bellen terwijl ik de kamer binnenloop. En zo wordt het enge schort een prachtige trouwjurk.
Een isolatie kan voor kinderen in het ziekenhuis veel indruk maken, kapjes voor mond en neus zorgen voor verlies van mimiek waardoor je minder makkelijk contact kunt maken en je al snel bedreigend kunt overkomen. Schorten zorgen voor afstand en minder voorspelbaarheid. Het is erg belangrijk om hier iets mee te doen, het tekenen van een lachende mond of een snor op een mondkapje voordat je het opzet kan al direct heel anders overkomen. Met een beetje creativiteit in acties of in woorden kun je er al voor zorgen dat stress en angst verminderd.
Toen de virus uit Thijs zijn bloed was en de isolatie was opgeheven was hij zelfs een beetje teleurgesteld dat de jurken weer weg waren.
Sophie Haverkate – Uitdehaag
Vakgroep Medisch Pedagogische Zorg Nederland
